Prenatale en postnatale psychologie?

Ja! De eerste indrukken van ons bestaan doen we namelijk al op bij ons allerprilste begin. En alle indrukken die we opdoen nemen we mee in het geheugen van ons lichaam, van onze cellen. Binnen de celbiologie noem je dit celgeheugen. Dus je kan je voorstellen dat dit geheugen al begint vanaf dat er cellen zijn. Super logisch toch? Vroeger ( en dat is eigenlijk nog niet eens zo lang geleden, nl begin jaren 80)  ging de wetenschap er vanuit dat baby’s toch niks konden onthouden van voor hun 2e a 3e levensjaar en geen pijn konden voelen en opereerden zij baby’s zónder verdoving!! Om aan te geven hoe jong de hele psychologie rondom het jonge kind is. 

Tegenwoordig is het een algemeen gegeven dat de baarmoeder waar een kind in groeit bepalend is voor zijn fysieke én emotionele ontwikkeling. Een baby die bij voorbeeld veel stress heeft meegekregen van de moeder zal zich daar op aanpassen. Dan wel door bij voorbeeld een over reagerend emotioneel brein aan te leggen – een gevoeligere amygdala, of door minder groei te laten zien omdat het door in stress te verkeren besloten heeft in de freeze te gaan.  Of als er weinig goede voedingsstoffen – en dit zijn ook emotionele voedingsstoffen, een kind is immers een voelend wezen- waren besluit een foetus de weinige energie die er voorradig is in de fatale delen te steken – de hersenen- en blijft bij voorbeeld het oefenen van het ademen achterwegen. (Nathanielsz, 1994) Het stokt de adem. Deze kinderen kan je dan herkennen aan een weinig ontwikkelde longfunctie. Om nog even bij dit voorbeeld te blijven: Dit kind zou dan als overlevingsmechanisme over kunnen gaan op het op latere leeftijd de adem in te houden wanneer iets spannend wordt. Dit mechanisme heeft hem immers geholpen in de buik, en iets dat goed werkt herhalen we graag. Zo zie je hoe een patroon, een mechanisme een blauwdruk op kan worden gedaan. Let wel, dit is slechts een voorbeeld van een patroon dat zou kunnen ontstaan. Ieder kind en iedere ouder en iedere zwangerschap is anders en uniek! Zeker binnen de psychologie is niks absoluut. 

Maar hoe vroeg begint die aanleg van zo’n blauwdruk nou eigenlijk?

Ja, je raadt het al, al heel erg vroeg. Want in feite zat jij als eitje al in de buik van je oma! Wanneer een meisje geboren wordt zijn al haar eitjes al aanwezig. Hoeveel invloed de omgeving heeft op dit eitje, daar heb ik geen idee van en vind ik ingewikkeld ver gaan. Maar waar wel al veel over geschreven is, is over de psychologie beginnend bij jouw conceptie. Wat was de sfeer waarin je gemaakt bent. Je kan je voorstellen dat heel de stofjeshuishouding van een vrouw die in alle geluk en liefde en passie een kind verwekt er anders uit ziet dan bij een vrouw die met depressieve gevoelens en misschien wel enorme tegenzin en angst in haar lijf een kind verwekt. En die stofjeshuishouding is wel al een begin van de marinade waar jij als kindje 9 maanden in groeit. Dat dat impact heeft is dan meer dan logisch. 

Er zijn verschillende momenten die voor een grote impact kunnen zorgen indien er op dat moment een verstoring optreedt. En dan gaat het voornamelijk over de mate van in verbinding zijn met de omgeving, de moeder. Uit deze idealiter veilige verbinding ontstaat een veilig gehechtheid van het kind en tussen moeder en kind. Dat begint rond de conceptie. Hoe is het klimaat?  Het tweede moment is de implantatie. Dat is het moment dat er voor het eerst verbinding wordt gemaakt met de (baar-)moeder. Dan is er als derde moment de ontdekking van de zwangerschap. Is er blijdschap, dan wordt er een lading positieve hormonen en stofjes gelanceerd en is er schrik en stress dan zullen er veel negatieve stofjes en hormonen vrijkomen en de foetus bedwelmen. Dan is er het het moment van eerste uitwisseling met de moeder via de navelstreng.  Daarop volgt de geboorte als inprentingsmoment met daarna de eerste aanraking en eerste blikken die uitgewisseld worden. Dit zijn twee momenten vlak na elkaar. Als laatste hechtingsmoment nemen de we psychologische geboorte mee in de prenatale en postnatale psychologie. Dit is zo rond de 9 mnd waarop het kind zelf van zijn moeder kan af bewegen. 

Binnen al deze momenten kunnen er omgevingsfactoren spelen die een verstorende rol spelen in de psychische ontwikkeling van de jonge mens. Op deze momenten worden er overlevingssystemen aangelegd die bepalend zijn voor hoe wij de wereld en onszelf zien en ervaren.  Het legt een filter aan over hoe we alles beleven. 

Dus je snapt, hoe schoner deze filter is hoe zuiverder wij dingen kunnen zien en hoe beter we kunnen omgaan met de wereld om ons heen. Hoe meer we in veilige verbinding zijn met ons zelf. 

Bij mij in de praktijk kijken we samen naar hoe en of jouw filters vertroebeld zijn en indien er opgeschoond mag worden, dan doen we dat. Met een blijvend resultaat.

Mocht je naar aanleiding van dit stukje beknopte informatie vragen hebben gekregen, ben je altijd vrij deze aan mij te stellen. Ik beantwoord ze graag!

Linde